Pojedynki w zwarciu na początku mogą wydawać się lekko chaotyczne i minęło trochę czasu zanim nauczyłem się je poprawnie wykorzystywać. W moim przypadku były to najpierw głównie chaotyczne ciosy wyprowadzane na siłę, przeplatane blokowaniem tarczą. Z czasem zacząłem odpowiednio wykorzystywać przyciski kierunków, nauczyłem się, w miarę sprawnie, omijać tarcze wrogów i zadawać tylko celne uderzenia. O magii nie mogę się wypowiedzieć, ponieważ w trakcie swojej dotychczasowej przygody z tym tytułem w ogóle jej nie używałem, jednak przy kolejnym przechodzeniu na pewno ją wypróbuję. W tym momencie chcę także zaznaczyć, że jak na razie nie ukończyłem tej gry, pomimo, że na liczniku mam prawie 45 godzin i znając swoje zamiłowanie do eksploracji minie jeszcze drugie tyle nim ujrzę napisy końcowe.

Sterowanie w wersji PC zostało rozpisane bardzo dobrze. Choć znajdzie pewnie dwie rzeczy, które z początku mogą sprawić problem, a mianowicie sprint, który tutaj wykonacie klawiszem „Alt” i sposób wychodzenia z okienek pokroju inwentarza, albo menu perek, żeby tego dokonać musicie nadusić „Tab”. Na szczęście wraz z płynącymi minutami idzie się do tego przyzwyczaić i wręcz nie będziecie mogli wyobrazić sobie innego rozwiązania. Jeśli chodzi o rozgrywkę na konsoli względem starej dobrej klawiatury i myszki to jest remis. Na padzie łatwiej, za pomocą analogów, otwiera się zamki oraz mamy dostęp do wibracji, dzięki czemu feeling jest pełniejszy. Choć z drugiej strony nie mamy dostępu do skrótów klawiszowych, które pozwalają na zdecydowanie szybszy wybór umiejętności i różnych rodzajów broni. Jak dla mnie klawa + gryzoń wygrywają.

AI wrogów zostało poprawione. W poprzedniej części gry levelowali oni i zdobywali lepszy ekwipunek wraz z naszym bohaterem. W Skyrimie znajdziemy wrogów słabszych i lepszych, zależy to głównie od miejsca na mapie oraz przypadku. Choć, zapewne żeby nie groziła nam nuda to w pewnym stopniu bandyci i tak cały czas stają się trochę lepsi. Na szczęście teraz jest to przeprowadzane w niezauważalny i bezbolesny sposób.

Na samym końcu chcę wspomnieć o dwóch bardzo ciekawych możliwościach rozbudowania sobie fabuły. W pewnym momencie gameplayu dostajemy możliwość przemienienia się w wampira lub wilkołaka. I nie musimy się nawet specjalnie starać żeby do tego doszło, gdyż dochodzi do tego w trakcie jednego z „głównych zadań pobocznych”. Trzeba jeszcze zaznaczyć, ze w każdej chwili możemy cofnąć się do oryginalnej postaci lub w ogóle zrezygnować z opcji mutowania się.

Skyrim to gra, na którą w ogóle nie czekałem. Wydawało mi się, że w moim prywatnym rankingu w starciu z Wiedźminem 2 nie będzie miał żadnych szans. The Elder Srolls to seria, która nie potrafiła mnie nigdy złapać za serce, choć z drugiej strony bardzo szanowałem twórców z Bethesda. Jednak poszedłem do sklepu, zdecydowałem się na zakup i była to pewnie jedna z najlepszych moich decyzji podjętych w ostatnich miesiącach :). Świetna oprawa, genialny system rozwoju postaci, sprawiający frajdę system walki, świetny stosunek jakości do ceny i wreszcie immersja, która działa jak nigdzie indziej. Czy potrzeba lepszej zachęty? Panie i Panowie przedstawiam The ElderScrolls V: Skyrim, czyli jednego z najmocniejszych kandydatów na grę roku 2011 roku. Jak dla mnie 9.6/10, ale uzasadnienie oceny końcowej znajdziecie gdzieś w pobliskiej ramce. Polecam!

Jacek "dżEk" Bączkowski

PLUSY:

• główna ścieżka fabularna i wątki poboczne
• świetna grafika
• mocna ścieżka audio
• system walki;
• bardzo dobry stosunek ceny do jakości/godzin spędzonych z tym tytułem
• innowacyjny system rozwoju postaci
• podatność na mody
• KRZYKI!!!
• NIESAMOWITA, GENIALNA, ŚWIETNIE DZIAŁAJĄCA… IMMERSJA

MINUSY:

• interface nie każdemu się spodoba
• koordynacja ruchu ust z wypowiadanym tekstem