Historia nauczyła nas, Ĺźe produkcje najbardziej oczekiwane często nie spełniają pokładanych w nich nadziei. Ludzie spodziewają się niemoĹźliwego, chcą dostać ideał, którego nie są z kolei w stanie dostarczyć im twórcy. Assassin’s Creed od początku kreowany był na jeden z największych hitów końca 2007 roku. Urzekał genialną oprawą graficzną oraz przewspaniałym designem świata, w który wszyscy chcieli się jak najszybciej zanurzyć. Sam jakoś przesadnie nie napalałem się na najnowsze dzieło studia Ubisoft Montreal – widziałem na przestrzeni kilku poprzednich miesięcy wczesne wersje gry, którym daleko było do doskonałości, jednak wierzyłem, Ĺźe twórcy zdołają dopiąć wszystko na ostatni guzik. O tym, czy im się udało, przekonacie się za kilka minut.

[Uwaga! Niniejszy akapit zawiera spoilery - wyjaśnia podstawowe elementy fabuły i coś, o czym moĹźecie jeszcze nie wiedzieć. Wszystkich wraĹźliwych na tym punkcie proszę o przejście do następnego akapitu, ale zawczasu uprzedzam, Ĺźe nie dowiecie się tutaj niczego, czego byście nie wiedzieli po 30 minutach właściwej gry] Akcja Assassin’s Creed rozgrywa się w... czasach współczesnych. Zaskoczeni? Ja prawdę mówiąc byłem, gdy się o tym dowiedziałem. Głównym bohaterem jest niejaki Desmond, potomek rodu skrytobójców, tytułowych Asasynów, którzy w XIII wieku toczyli walkę z templariuszami. Został uwięziony w jakimś laboratorium przez współczesnych templariuszy, którzy przy pomocy specjalnego urządzenia próbują wyciągnąć z jego pamięci cenne dla siebie informacje. To właśnie kładąc się na specjalnie przygotowanym łoĹźu (przypomina to trochę Matrix) nasza postać jest w stanie zajrzeć w zakamarki swojej pamięci i odtworzyć wydarzenia sprzed kilku wieków. W ten oto sposób stają otworem przed nami trzy miasta z XIII wieku - Jerozolima, Akka oraz Damaszek. Tutaj z kolei wcielamy się w postać prezentowanego na wszystkich screenach Altaira, cichego zabójcy. Taki sposób prowadzenia akcji (dwa wątki: współczesność oraz przeszłość) pozwolił twórcom na spokojne rozwijanie fabuły i usprawiedliwienie części ograniczeń. Jakaś część danego miasta jest jeszcze zablokowana? Spokojnie, Desmond musi w końcu głębiej sięgnąć w pamięć, by wszystko sobie „przypomnieć”. Pewnie, Ĺźe trochę naciągane, ale jednak usprawiedliwione w sensowny sposób.

Altaira poznajemy podczas jednej z misji (zleconej przez przywódcę rodu Asasynów – Al Mualima), w której wraz z dwoma pomocnikami ma za zadanie zdobyć tajemniczy artefakt. Niestety, główny bohater zawodzi – łamie zasady skrytobójców, w wyniku czego ginie jeden z jego kompanów, a drugi (notabene brat tego pierwszego) traci rękę. Po powrocie do świątyni Altair zostaje zbesztany przez swego przywódcę, który zastanawia się nawet nad tym, czy nie pozbawić kontrolowanej przez nas postaci Ĺźycia. Postanawia jednak dać głównemu bohaterowi jeszcze jedną szansę, choć zawczasu pozbawia go niemal wszystkich broni oraz... umiejętności. W ten oto sposób twórcy sprytnie przemycili tutorial oraz to, Ĺźe musimy uczyć się wszystkiego od zera. Altair, by odkupić swoje winy musi zlikwidować dziewięciu wskazanych przez swojego mentora ludzi. Pora więc rozpocząć łowy...

Bazą wypadową dla naszego bohatera jest zawsze Masyaf – niewielka wioska, w której mieści się świątynia Asasynów. To właśnie tutaj rozpoczynać się będzie kaĹźde nowe zadanie i to właśnie w tym miejscu nauczyć się moĹźna nowych ruchów wykorzystywanych podczas walki, czy otrzymać kolejne bronie/przedmioty pomocne do unicestwiania wrogów. Na czym polega natomiast sama rozgrywka? Pokuszę się o krótki opis pierwszego zadania, który najlepiej przedstawi Wam to, z czym mamy w Assassin’s Creed do czynienia.

Pierwsze prawdziwe zadanie ma miejsce w Damaszku, gdzie mamy unicestwić naturalnie jakiegoś nieszczęśnika. Najpierw trzeba jednak wydostać się ze wspomnianego wcześniej Masyafu, czyli dotrzeć do bram wioski (co notabene zajmuje kilka chwil). PodróĹźowanie na własnych nogach byłoby czystym masochizmem, dlatego warto zainteresować się końmi stojącymi przy bramie. Altair bez problemu wsiada na pierwszego lepszego wierzchowca i zaczyna gnać w nieznane. Nasz cel zawsze widoczny jest na radarze w prawym dolnym rogu ekranu, więc nie sposób się zgubić. MoĹźna zresztą w kaĹźdej chwili zatrzymać grę i zajrzeć do mapki, która z początku jest jednak zamazana. Co zrobić, aby stała się czytelna? Trzeba zaliczać rozmaite wierze obserwacyjne, czyli najwyĹźsze budynki na danym obszarze. Gdy juĹź wejdziemy na samą górę takowego budynku, wystarczy wcisnąć jeden przycisk („synchronizacja”) i jakaś część mapki staje się czytelna. Wróćmy jednak do wyjazdu z wioski... Niestety, nie uniknięto tu loadingów, które są zresztą bardzo długie – wczytanie kolejnego terenu trwa przynajmniej kilkadziesiąt sekund, co potrafi solidnie zdenerwować. Po opuszczeniu Masyafu traficie to obszaru przejściowego, z którego moĹźecie dostać się do trzech głównych miast, które wymieniałem na początku. Jako, Ĺźe interesuje nas póki co Damaszek, naleĹźy podążać zgodnie ze wskazówkami radaru, po drodze mijając sporą ilość patroli starających się uprzykrzyć nam Ĺźycie oraz zaliczając kolejne wierze obserwacyjne. Dojazd do miasta i kolejny loading. Na szczęście z czasem (a dokładniej – po odwiedzeniu kaĹźdej z trzech lokacji) nie trzeba za kaĹźdym razem galopować po opisywanym przed chwilą „obszarze przejściowym” – juĹź po wyjściu z Masyafu bez problemu przeniesiecie się do wybranego przez siebie miasta.

W porządku, docieramy wreszcie do bram (np.) Damaszku. Co dalej? Ano przydałoby się jakoś wejść do środka, ale drogi bronią straĹźe. Co robić? Walka wydaje się nieracjonalna, wiec trzeba poszukać innego sposobu. Spostrzegacie, Ĺźe niedaleko jakiś mnich jest zaczepiany przez Ĺźołnierzy. Po uratowaniu biedaka (tutaj pojawia się element walki, ale opiszę go niebawem), oferuje on nam swoją pomoc – moĹźna przejść w grupie mnichów niezauwaĹźonym przez straĹźe. Jesteśmy więc w mieście i tutaj zaczyna się całe kombinowanie. Najpierw naleĹźy udać się do biura („bazy”) skrytobójców, gdzie najczęściej jakiś towarzysz wyjaśni nam najbliĹźsze zadania. Okazuje się, Ĺźe główny cel misji jest jeszcze nieosiągalny – najpierw trzeba zdobyć o nim garść informacji. Skąd je zdobyć? OtóĹź od wybranych mieszkańców miasta. Jako, Ĺźe nie są oni póki co zaznaczeni na mapie, za cel powinniście postawić sobie zdobycie szczytów wierz obserwacyjnych – dzięki temu Altair „dostrzega” odpowiednie osoby, tzn. pojawiają się one na mapie. Wówczas nie pozostaje nic innego jak udać się do takowego delikwenta i wyciągnąć od niego w jakiś sposób interesujące nas informacje. Niestety, sposobów na to jest zaledwie kilka, toteĹź w przypadku kolejnych zadań tego typu, będziecie z reguły powtarzać bardzo podobne schematy. W zasadzie małe questy, w których trzeba wyciągnąć coś od mieszkańców, moĹźna ograniczyć do czterech rodzajów – czasami trzeba kogoś podsłuchać (siadając na ławeczce nieopodal), innym razem ukraść komuś sakiewkę/list, obić jakiemuś delikwentowi buĹşkę, by zaczął sypać, czy teĹź w końcu wykonać jakieś zadanie dla informatora (zebrać kilkadziesiąt flag, czy zlikwidować wybranych Ĺźołnierzy). Po wyciągnięciu informacji od kilku mieszkańców dostępny staje się prawdziwy cel, czyli główny oponent do zlikwidowania w danym mieście. Najpierw trzeba wrócić jeszcze do biura Asasynów, gdzie zdobywa się dokładne instrukcje i czas ruszać na poszukiwanie swojej ofiary.