Tenen: Warto wspomnieć też o autach, które służą do przemieszczania się między lokacjami. Możecie je usprawniać, modyfikować, a także uzbrajać. Głównie służą one jako środek transportu pomiędzy misjami. Wykorzystać je możecie (a czasem musicie) również do udziału w wyścigach. Pomiędzy miastami są także skoki specjalne, które można zaliczyć tylko przy użyciu autka. Same założenia są świetne, niestety model jazdy zbyt uproszczony i samochód jest że tak powiem zbyt "lekki". W takim przytłaczającym apokaliptycznym świecie chciałoby się prowadzić ciężki opancerzony wóz a nie hmmm... gokarta. Mimo wszystko walka przy użyciu auta czy wyścigi zapewniają wystarczającą dawkę emocji, aby przełknąć taki model jazdy.
Ski: Szczerze? Kwestia gustu. Mi akurat pojazdy i ich model jazdy bardzo się podobają. Jasne, sterowanie jest arcade'owe, przypomina trochę model zastosowany np. w Jak 3 z PS2, ale dzięki temu sprawdza się bardzo dobrze i bawi każdego, niezależnie od doświadczenia. Trudno mi sobie zresztą wyobrazić, by pojazdy były bardziej "ciężkie", a jazda bardziej realistyczna - jak wówczas miałyby wyglądać szybkie starcia z przeciwnikami podczas jazdy? Taki system prowadzenia samochodu sprawdza się bardzo dobrze i przy widoku TPP wyścigi są bardzo przyjemne.
Tenen: Złudne natomiast jest wrażenie otwartości świata w Rage. Pomimo braku niewidzialnych ścian czy standardowych dla strzelanek poziomów dzieło Id Software jest liniowe. Na szczęście nie jest to liniowość, która boli, kłuje w oczy i nie pozwala grać. Istnieją zadania poboczne, które pomiędzy głównymi misjami przyjdzie Wam wykonywać. Oczywiście możecie – nie musicie, ale dzięki pieniądzom zarobionym za te zadania gra będzie łatwiejsza i przyjemniejsza. Same zadania główne są różne, od naprawdę ciekawych po totalne schematy. Bywają misje typu „idź i zabij” ale zdarzają się także perełki jak ta z Bash TV ;).
Ski: No tak, jeszcze w zasadzie nie umówiliśmy struktury rozgrywki. Otóż prezentuje się to mniej więcej tak, że jakaś postać wytycza Wam zadanie. Cel jest najczęściej oddalony o kilka kilometrów, zatem trzeba z miasteczka wyjść i wsiąść w swój samochód, by po otwartym terenie dotrzeć do jakiejś lokacji. Przechodzicie przez drzwi i wówczas włącza się odrębny, dość liniowy poziom. Mamy tu więc trochę takie połączenie otwartości terenu z liniowymi sekcjami, aczkolwiek - jak wspomniał Tenen - korytarzowe fragmenty nie kłują w oczy i nie są tak odczuwalne jak w wielu innych produkcjach. Wszystko dzięki świetnie zaprojektowanym lokacjom, które rzeczywiście chce się zwiedzać. Twórcom udało się oddać świetny klimat post-apokaliptycznego świata i zaprojektowali wspaniale wydesignowane miejscówki, dzięki którym nie można oderwać się od ekranu.
Tenen: Panowie z id Software zasługują na pochwałę, jeśli chodzi o save'owanie. Nie ma tu checkpointów i innych znienawidzonych przeze mnie wynalazków. Tam gdzie wciśniemy esc i zapiszemy tam też zaczniemy grę. Warto jednak pamiętać o własnoręcznym zapisywaniu gry, ponieważ auto-zapis jest rzadki jak zęby u dobrego boksera po zakończeniu kariery.
Ski: Na ten aspekt notabene narzeka sporo osób. Trzeba pamiętać o własnoręcznym zapisywaniu stanów z gry, bo auto-save właściwie w ogóle nie działa. Jeśli zginiecie na dobre, zostaniecie cofnięci do początku całego poziomu. Inna sprawa, że są to bardzo rzadkie przypadki, bo zastosowano tu ciekawy system wskrzeszania po śmierci. Włącza się mini-gierka i od Waszego refleksu zależy to w jakiej kondycji się podniesiecie i wrócicie do walki. Patent dobry, jednak osobiście nie obraziłbym się na kilka checkpointów podczas przechodzenia misji. Oszczędziłoby to niepotrzebnej frustracji, gdy już coś niedobrego się przydarzy i będziecie musieli na nowo przechodzić pół poziomu, bo zapomnieliście zasave’ować.
