Kilka lat czekania na nowy projekt Bethesdy i wreszcie doczekaliśmy się. The Elder Scrolls V trafił do sklepów. Pierwszą rzeczą, która bardzo mnie dziwiła, była kampania promująca grę. Niby coś tam pokazywali, niby jakieś tam reklamy można było zauważyć, ale i tak, jeśli mówimy o tak rozbudowanym RPG-u, moim zdaniem było tego wszystkiego zdecydowanie za mało. I tak po oficjalnej premierze cały czas nie byłem do końca przekonany do zakupu, ale jednak poszedłem do sklepu.
Wróciłem do domu szczęśliwy i wziąłem się za rozpakowywanie pudełka, które wyglądem i zawartością, w porównaniu do obecnych standardów, bardzo miło zaskakuje. W środku mamy soundtrack, mapę, samą grę oraz obszerną instrukcję (mowa o wersji PC). Od razu skojarzyło mi się ono z Wiedźminem, którego wersję standardową wszyscy dobrze pamiętamy, ale dosyć ględzenia, pora na właściwy opis piątej odsłony słynnej sagi.
Na samym początku oglądamy małe zawiązanie akcji. Pojawiamy się na wozie jadącym ze skazańcami na ścięcie. Po chwili docieramy na miejsce egzekucji - wtedy następuje charakterystyczne dla serii przesłuchanie bohatera, w trakcie którego dokonujemy kreacji postaci. Nadajemy mu imię, wybieramy jedną z dziesięciu klas (…) podzielonych wyglądem na pięć „odmian” (czyli elfy, ork, jaszczurolud, kot człekokształtny i oczywiście człowiek). Później określamy płeć i wreszcie dochodzimy do tysiąca suwaków związanych z twarzą i ciałem (o dziwo nie mamy możliwości zmiany wzrostu). I wreszcie, po zakończeniu naszej zabawy, zostaniemy położeni na pieńku, lecz w ostatniej chwili ratuje nas atak smoka. Potem uciekamy wraz z jednym z więźniów lub strażnikiem i zaczynamy naszą długa przygodę.
Skyrim oferuje nieliniowość gameplayu i fabuły na taką skalę, której nie znajdziecie nigdzie indziej. Główny wątek fabularny zajmie Wam kilkadziesiąt godzin, a do tego zadania poboczne, ba, od cholery zadań pobocznych. Skromnie licząc jednorazowe przejście to minimum 50 godzin zabawy, choć jeszcze przed premierą dwoje ludzi przeszło ją w mniej niż 5 godzin. Jednak trzeba zaznaczyć, że byli to deweloperzy, którzy spędzili w niej wcześniej setki wieczorów i znali ją na wylot. Jeśli chodzi o nieliniowość... Każdy nasz czyn ma wpływ na świat przedstawiony i fabułę jako taką. Kradnąc przykładowego pomidora ze stoiska w jednym z miast, kilka godzin później możecie natknąć się na grupkę rozbójników najętych przez kupca, którego wcześniej obrabowaliśmy. Niezależnie od tego, czy będziecie pobierać nauki u magów, wspierać mniejszości, tępić je, kierować się ścieżką wojownika lub skrytobójcy, Wasze decyzje i zachowania będą decydowały o losach pojedynczych NPC-ów, rodzin, gildii, królestwa, czy wreszcie całego TES. Samych wątków jest w grze bardzo dużo. Zostaje nam zaproponowany bardzo duży zbiór questów pobocznych, które zdecydowanie warto wykonywać, chociażby ze względu na bardzo ciekawe bonusy, które można w trakcie znaleźć, jaki i bardzo interesującą historię w nich zaprezentowaną.
Grafika prezentuje się świetnie. Po pierwsze jest to ten sam silnik, który został użyty w Oblivionie i po drugie - jest to strasznie rozbudowany świat. To z kolei dobrze świadczy o pracy wykonanej przez programistów. Genialny level design jest kolejnym plusem tej wyśmienitej gry. Znajduje się w niej kilkadziesiąt różnych lochów i w trakcie ich eksplorowania ani razu nie poczułem monotonii. Każdy z nich jest bez wątpienia wyjątkowy. Miasta do których zdarzyło mi się zawędrować prezentowały niesamowity poziom i jeszcze bardziej pompowały moją zajawkę i podbijały immersję. Kurde, kiedy zacząłem grać nie mogłem się oderwać i tak wciągałem się w ten klimat, świat przedstawiony i wszystkie questy, jak nigdy wcześniej.
